Ne nje nga stacionet televizive shqiptare. Emision femijesh. Drejtuesja, me nje buzeqeshje, ju drejtohet femijeve ne studio:
Si ja kaluat me pushime te dashur femije?
Miiiiiiirrrrrrrrrr, - pergjigjet korri i femijeve.
Me siguri do jeni kenaqur e do keni vizituar vende te bukura, - vazhdon drejtuesja gati retorikisht.
Poooooooo! - pergjigjet pritshem korri.
Drejtuesja me mikrofonin ne dore ju afrohet femijeve.
Ku ishe ti, xhan? - i drejtohet nje djali.
Ne Itali, teta, tek xhaxhai.
Shume bukur. Po, ti, mi xhan? - mikrofoni i drejtohet nje vajze simpatike.
Ne Turqi, me mamin, babin dhe motren.
Mrekulli, - reagon drejtuesja, buzeqeshja e palevizur ne fytyre.
Po, ti, te keqen teta, ku ishe? Me siguri, edhe ti ne ndonje vend shume te bukur.
Po, teta, une isha ne Maqedoni, ne liqenin e Ohrit, - pergjigjet rreth 7-8 vjecarja, e lumtur qe mikrofoni i eshte drejtuar edhe asaj.
Jo, xhan i tetes, ti ishe ne liqenin e Pogradecit.
Jo, teta, ne liqenin e Ohrit, - kembengul vajza.
Quhet liqeni i Pogradecit, - pergjigjet prere drejtuesja, buzeqeshja paksa me e vogel.
Po, jo, moj teta, se mua ma tregoi babai ne harte dhe ishte shkruar Liqeni i Ohrit.
Teksa degjoj kembenguljen e vogelushes dyshoj se midis saj dhe te atit te saj, diku ne breg te liqenit; nga ana matane Pogradecit ku jane duke bere pushimet, duhet te jete zhvilluar nje dialog si i meposhtmi:
Babi, pse i thone Liqeni i Ohrit keta njerezit ketij liqenit ketu? Ky eshte liqeni i Pogradecit.
Jo te keqen babi, ky liqen e ka emrin Liqeni i Ohrit.
Po, jo, more babi, liqeni i Pogradecit.
Shiko ketu, te keqen babi, - thote babai dhe drejton nje harte gjeografike se bijes ku shkruhet Liqeni i Ohrit.
Po, mbase e kane shkruar gabim ketu ne kete harten emrin e liqenit, babi.
Shikojme nje harte tjeter, po deshe.
Po, pse i themi atehere liqeni i Pogradecit?
Po, sepse eshte ne ane te Pogradecit, e i ka ngelur keshtu. Po, emrin zyrtar e ka liqeni i Ohrit.
Kete leksion vajza po ja perserit zonjes drejtuese te emisioni.
Teta, une e lexova me syte e mi ne harte, ishte shkruar Liqeni i Ohrit.
Drejtuesja nuk qesh me dhe nuk e fsheh fare nervozitetin. I kthehet vogelushes qe eshte gati duke qare me nje ze te eger:
Eshte liqeni i Pogradecit dhe pike. Babai yt nuk e di mire.
Kamera largohet nga fytyra e drejtueses, por edhe e vogelushes dhe perqendrohet tek skenografia. Nderkohe, dikush, mbase regjizori duhet t'i kete bere ndonje shenje drejtueses. Kamera kthehet tek drejtuesja, e cila vesh shpejt e shpejt nje buzeqeshje dhe me shume mundim kerkon te ktheje rrjedhen e emisionit per nga qellimi i tij. I cili ishte ... cili ishte?
