Ne dhome hyn E., na buzeqesh, na thote miredita te gjitheve dhe ulet ne te vetmen karrige boshe.
E more vesh, i drejtohet M., shqiptare te Kosoves kane rrahur disa nga djemte tane ne Olten. Ti vjen prej andej. Duhet ta kesh degjuar.
Po, pergjigjet E., e degjova ne radio. Por ... ata djemte tane ishin nje grup neonazistesh qe kishin provokuar te paret.
Une degjova qe disa kosovare kane rrahur djemte tane, pergjigjet M. me nje ton paksa me te zbutur, paksa pyetes.
Ishin neonaziste, perserit E., kishin pare ca te rinj nga ballkani ne stacion dhe i kishin provokuar. Kishin filluar t'u gjuanin. Por, me sa duket, shume shpejt aty ishin afruar edhe te huaj te tjere; mbase kosovare, mbase nga Ballkani; nuk eshte shume e qarte, dhe i shqepen neonazistet ne dru. Tani, njeriu mund te zgjedhe nga kjo histori cfare te doje, vazhdon E. me nje ze te drejte, mund te shohesh te huajin e rrahur nga neonazistet. Por mund te shohesh edhe djemte tane te rrahur nga i huaji.
Ne dhome mbreteron qetesia. Syte vazhdojne te rrine poshte. Tek-tuk dikush rrufit kafene. Une i hedh prape nje veshtrim M.-se. Ajo me hedh nje veshtrim mua. Pastaj, me nje ze kurreshtar drejton nje pyetje qe duket se vjen nga planeti paralel i njerezve qe kishim kerkuar dhe gjetur ne univers: Cilet jane neonazistet?
Kontrollori eshte nje tip i qete, me nje buzeqeshje te embel. Na kerkon biletat me miresjellje. Ja japim me miresjellje. Veren te voglin dhe i jep nje bilete femijesh. Na pershendet dhe kalon me tutje; tek neonazistet.
Biletat, ju lutem, thote kontrollori dhe pret. Me perjashtim te der Führer, te gjithe te tjeret fillojne te levizin ngadale, te kerkojne me pertim biletat dhe t'ja zgjasin kontrollorit.
Faleminderit, thote kontrollori dhe drejtohet nga der Führer.
Bileten, zoteri i ri, - thote thate kontrollori.
Der Führer nuk leviz. Te tjeret qeshin.
E di qe nuk po fle djalosh, prandaj leri keto lodra dhe me trego bileten! Kontrollori mbeshtetet tek sedilja, ruan qetesine dhe ndjek reaksionin e der Führer. Der Führer gerhet me ze te larte. Te tjeret qeshin me ze me te larte. Kontrollori i kap kepucen dhe i jep nje te shkundur teksa i thote urdherueshem: Zgjohuni zoteri i ri, dhe me tregoni bileten.
Une dhe Mr. T. e ndjekim kete skene pa u shtirur me sikur nuk jemi aty. Mr. T. ka hedhur gazeten menjane dhe eshte ne gjendje gatishmeri. Une jam kthyer teresisht nga sedilja e komshijve dhe jam ne gjendje gatishmerie.
Der Führer fillon te levize dhe ben sikur po i del gjumi. Ferkon syte, i pulit disa here, shkund koken dhe veshtron kontrollorin.
Oh, cfare eshte ... ah, je ti ... cfare frizure te bukur qe paske. Ma jep edhe mua adresen, i thote, teksa ja ngul syte kontrollorit me nje buzeqeshje cinike ne buze.
Miqte e tij shperthejne ne te qeshura histerike.
Bileten, thote kontrollori pa e prishur gjakun.
Aman, te keqen, ma jep adresen. Ku i qethe, tek ndonje turk i ndyre?
Djalosh, me trego bileten ose perndryshe do therras policine.
Avash-avash se na trembe, ja kthen me tallje der Führer. Nxjerr bileten, ja jep dhe i afrohet duke e nuhatur.
Tek turqit ke qene, i thote, qelbesh nga era e tyre.
Kontrollori i kthen bileten dhe vazhdon me tutje. Mbrapa tij le te qeshurat histerike, perplasje duarsh e duar qe godasin shpatulla.
Treni ka arritur ne Olten. Neonazistet ngrihen me vrull, dalin gati duke vrapuar, duke shtyre e gjuajtur njeri-tjetrin. Ne vagon bie qetesia. I ndjekim me sy teksa vertiten neper platforme. Treni niset me destinacion Bernen.
I hedh nje sy tim biri. Nuk ka marre vesh gje nga e gjitha kjo. Me sheh, me buzeqesh, me jep nje te puthur me dore, dhe vazhdon shfletimin e librit te tij. Mendoj, se dikur edhe keta djem te rinj neonaziste do kene qene keshtu si ai, paqesore, camarroke dhe me nje buzeqeshje apo puthje gati per njerezit. Ideja se femijet e mi mund te perfundojne nje dite si keta te rinj me fut tmerrin. Mendoj mamane. Mendoj gjyshen. Mendoj gjyshin. Rikujtoj historine e tyre te dhimbshme, rikujtoj historine e Luftes se Dyte Boterore dhe ndjej nje nevoje te madhe. Te rikthehem ne tempullin e gjyshit. Se bashku me femijet e mi.
