Self, - shkruan miku im A., ne e-mailin e tij te radhes, - te lutem, a ma dergon pak kete artikull?
Miku im A. eshte pedagog ne Universitetin e Tiranes. U kthye ne Tirane pas nje eksperience akademike per t'u patur zili, ne institute te botes perendimore me emer; nga ato qe ne listat e universiteteve me te mira te botes, lista qe gazetat shqiptare i botojne me kaq zell e deshire; qendrojne ne vendet e para. E megjithate, edhe pse me prospektin e nje karriere akademike te shkelqyer ne xhep; miku A. vendosi te kthehej: ideali per t'i sherbyer atdheut te tij, deshira per te jetuar ne vendin ku ai flet dhe mendon ne gjuhen e tij ishte me e madhe.
Miku A. ngarkon ne kurrizin e tij nje thes te rende me artikuj te botuara ne revistat prestigjioze te fushes se tij, numri i te cilave eshte me i madh se numri i gjithe botimeve te katedres ku ai punon tani. Thesi vazhdon te rendohet; sepse edhe pse ne kushtet e Shqiperise, miku im vazhdon te punoje dhe te botoje; ndoshta pak me ngadale se me pare, por ai vazhdon. Vazhdon te jete i integruar ne zhvillimet e fushes se tij duke dhene e duke marre, duke botuar vete dhe duke lexuar ate qe bejne koleget e tij ne bote. Vetem se, leximi i puneve te kolegeve te tij nuk eshte nje mision i lehte. Per nje arsye te thjeshte: Universiteti i Tiranes nuk ju ofron pedagogeve, por as edhe studenteve, sherbimin e servirjes se literatures bashkekohore as ne formen e letres dhe as ate te internetit. Bile, edhe me keq, studimi i literatures se huaj eshte gati inekzistent si proces per pedagoget dhe fare inekzistent per studentet.
Por, jo vetem literatura e huaj eshte e huaj per Universitetin e Tiranes. Ne Shqiperi ekziston nje treg i vogel, simbolik, i shtypit shkencor lokal. P.sh., ekziston nje reviste e quajtur "Shkenca dhe Natyra" me nje nivel shume te dobet jo vetem te cilesise se botimit por edhe te materialeve te perkthyera ne te; revistat profesionale shkencore te ish-akademise, nje buletin per faqe te zeze te Fakutetit te Shkencave te Natyres; e gjera te kesaj natyre. Ndoshta "treg i vogel" nuk eshte fjala e pershtatshme sepse edhe kjo literature, edhe pse botohet, nuk perdoret dhe as duket se i sherben dikujt. Bile, ky kontribut shkencor lokal nuk u sillet per perdorim as studenteve.
Me nje fjale, kemi nje institucion si Universiteti i Tiranes, nje insitucion qe kultivon dijen; qe dijes bashkekohore i rri larg. Kemi nje institucion ku mungon biblioteka funksionale, biblioteka si vend i menaxhimit te dijes; i shkembimit te dijes, i qarkullimit te dijes. Lind pyetja: A eshte ne gjendje Universiteti i Tiranes te luaje rolin e edukuesit te profesionalistit te se nesermes? A eshte ne gjendje Universiteti te beje te mundur integrimin e dijes bashkekohore ne zhvillimet socialo-politike-ekonomike te vendit? A e ka luksin Shqiperia te vazhdoje te qendroje e izoluar ndaj zhvillimeve te teknologjise qe ndryshon perdite?
Duke degjuar fjalimet e klases politike udheheqese shqiptare te krijohet pershtypja se Universiteti eshte ne agenden e qeverise. Vetem se, duke konstatuar realitetin, njeriu cuditet se revolucioni i Universitetit shikohet vetem tek autonomia e tij apo tek futja e paktit te Bolognes. Nderkohe qe, nevoja e revolucionit te vertete qe prek pikerisht thelbin e institucionit te Universitetit si institucion ku ngjizet dija, duket se nuk po kuptohet jo vetem nga politikanet por as edhe nga vete institucioni. Sepse, ne thelb ne insitucionin e Universitetit kane ndodhur ndryshime shume te vogla; ne thelb Universiteti vazhdon te funksionoje si dikur: me te njejtet njerez, me te njejtin mentalitet, me te njejten literature.
Nderkohe, bota ka ecur perpara dhe vazhdon te ece perpara cdo dite. Nje veshtrim ne prurjet ditore te revistave profesionale shkencore te huaja te ben te kuptosh ritmin e shpejte, gati marramendes, me te cilen zhvillohen sot shkenca dhe teknologjia; nje ritem qe Shqiperise i kalon komplet tangent e per te cilin duket se nuk mban shenim asnjenjeri. Por jo vetem ritmi i zhvillimit te shkences e teknologjise po i kalon tangent Shqiperise: Shqiperise po i kalojne tangent edhe trendet e zhvillimit te se nesermes.
Miku im ben pjese tek ata te rinj qe duan te ndryshojne dicka. Ben pjese tek ata qe kerkon te hapi nje dritare te vogel nga ku ky ritem e keto trende te hyjne edhe brenda Shqiperise, te pakten per fushen e tij. Miku im ben pjese tek ata qe neglizhencen e shtetit dhe te institucionit e ka zevendesuar me perpjekjet e tij individuale per te gjetur fonde e financuar lidhjen me dijen. Ne saje te tij, departamenti i tij arrin te hedhi nje sy on line tek dy-tre nga revistat shkencore te fushes se tij. Vetem tek dy-tre, sepse per kaq arrin financimi. Per pjesen tjeter, ai perdor e-mailin dhe miqte e tij, qe si puna ime, punojne ne universitete ku pedagogut i eshte krijuar nje lidhje e palimituar tek dija; ku dita fillon me shfletimin e se rese qe vjen e te troket ne dere ne formen e etoc, sherbim qe dijen ta sjell ne dere me perpara se te jete botuar; ku studentet mbahen te informuar me zbulimin qe ndodhi jo me larg se dje.
Miku im nuk eshte i vetmi qe perpiqet te ndryshoje dijen, ta pasuroje ate dhe ta mbaje ate te fresket. Shume te rinj po kthehen e po perpiqen te realizojne idealet e tyre. Ndoshta ka ardhur koha qe shteti te zgjohet dhe te beje dicka per keta te rinj qe perpiqen te mbjellin nje fare te shendetshme e optimiste per te ardhmen. Hapja e nje fondi per revistat me prestigjoze shkencore do te ishte hapi i pare. Futja e studimit te detyrueshem te artikujve te rendesishem ne programet e universitetit do te ishte hapi i dyte. Jane hapa te vegjel dhe modeste por, gjithesesi, te cojne perpara.
